Familie Jensma

(het audioverhaal is te beluisteren in de media) 

Het is fris en vochtig buiten. Sjoerd en Gerlof ademen wolkjes uit als ze van de boerderij naar de sorteerloods lopen. De sorteerband draait al binnen. Andries, Sjoerd Watze en Jan Syds zijn bovenin de hoek, waar de sorteerinstallatie is gebouwd. Vanuit de opslagbunkers rolt het pootgoed van de kleinste maat de band op. 

De handen van de mannen bewegen snel. De eerste lading is meteen een pittige. Op sommige dagen gaat er 100 tot 150 ton doorheen, maar dat zal vandaag zeker niet gebeuren. “Dit zag ik bij het rooien in de herfst al”, zegt Sjoerd Watze. Hij doelt op de vele kluitjes en stenen die met de pootaardappelen uit een van de akkers zijn gekomen. “Als dit zo blijft zal ik hait erbij vragen”, zegt Jan Syds terwijl zijn ogen blijven focussen en handen kluiten en stenen weghalen. Hun vader is officieel met pensioen, maar ja. “Ja, Sjoerd Watze en ome Gerlof gaan vandaag wortels rooien, toch?” 

“Wij kunnen helpen als het nodig is hoor”, roept Sjoerd naar boven. De afzakmachine gaat aan. Medewerker Arjan vult de eerste jute zakken van vijftig kilo. Het begin is er. 

Gerlof neemt de kistenwagen. Sjoerd Watze rijdt met trekker en wortelwagen voor hem uit over het erf, langs de oude schuur die een paar jaar geleden opnieuw met riet is bedekt. Vroeger zaten ze in deze schuur te sorteren. Hun vader had ongeveer 50 hectare land, dat hij bewerkte met paarden en arbeiders hier uit de buurt. Begin jaren zeventig, toen de oudste zoon Goffe van school kwam, begon het mechanisatieproces en het investeren in landerijen. Dat de paarden weg moesten was best een offer geweest vooral voor hait Andries.

Maar dankzij hait was Jensma Agro geworden wat het nu is: een mooi familiebedrijf met moderne machines. Juist door die moderne machines kunnen ze efficiënt en dus ook duurzamer werken. Zo kan Jan Syds met behulp van gps zien waar de spuitmachine al is geweest. En Andries berekent welke en hoeveel gewasbeschermingsmiddelen nodig zijn. 

Er komt een auto aan. Gerlof houdt in ter hoogte van de biologische boerderij die ze er vorig jaar bij kochten. De grond ligt er prachtig bij. Na een tijdje hadden ze moeten besluiten om over te schakelen naar gangbare landbouw. Hij zucht. Het is jammer. Veel mensen willen graag dat de landbouw biologisch produceert, maar eenmaal in de winkel wordt anders beslist. Hij steekt zijn hand op als de auto passeert en geeft gas. 

Dit verhaal is onderdeel van de route Bildtstars en Eigenheimers van Sense of Place